In mijn serie Het zit in de familie onderzoek ik knellende familiepatronen.
Eind jaren zestig ontmoeten een jongen en een meisje elkaar op de avondschool. Ze worden verliefd en hun liefde lijkt de redding uit hun pijnlijke jeugd. Vol hoop en verlangen beginnen ze aan hun toekomst. Ze trouwen en als er drie kinderen worden geboren en ze een zonnig jaren vijftig appartement op driehoog betrekken, kunnen ze hun geluk niet op.
Als ouders hun leed niet verwerken kunnen ze hun overtuigingen, angsten en frustraties overdragen aan hun kinderen. Ervaringen uit hun levens laten hun sporen na in volgende generaties.
Ik maak beelden van jeugdherinneringen, gedachteflarden en associaties die ik combineer met oude foto’s uit mijn familiealbum die ik bewerk. Aan de hand van de beelden zoek ik antwoorden op vragen als: Hoe hebben trauma’s van mijn (voor)ouders invloed op mij? Komen de worstelingen en struikelingen in mijn leven daar vandaan? Waarom herhalen bepaalde gebeurtenissen zich in opvolgende generaties? Lukt het mij wel om familiepatronen te zien en te doorbreken?
